نرم‌افزارهای تجاری (یا برنامه‌های تجاری) هر نرم‌افزار یا مجموعه‌ای از برنامه‌های کامپیوتری است که توسط کاربران تجاری برای انجام عملکردهای مختلف تجاری استفاده می‌شود. این برنامه‌های تجاری برای افزایش بهره‌وری، اندازه‌گیری بهره‌وری و انجام سایر عملکردهای تجاری به‌طور دقیق استفاده می‌شوند.

بسیاری از نرم‌افزارهای تجاری برای برآورده کردن نیازهای یک تجارت خاص توسعه یافته‌اند و به همین دلیل نمی‌توانند به راحتی به یک محیط تجاری متفاوت منتقل شوند، مگر اینکه ماهیت و عملکرد آن‌ها یکسان باشد. به دلیل نیازهای منحصر به فرد هر تجارت، نرم‌افزارهای آماده احتمالاً نمی‌توانند به طور کامل به نیازهای یک شرکت پاسخ دهند. با این حال، در جایی که یک راه‌حل آماده ضروری است، به دلیل ملاحظات زمانی یا مالی، احتمالاً نیاز به برخی سطح‌های سفارشی‌سازی وجود دارد. استثنائاتی نیز وجود دارد، بسته به تجارت مورد نظر، و تحقیقات دقیق همیشه قبل از التزام به راه‌حل‌های سفارشی یا آماده مورد نیاز است.

برخی از برنامه‌های تجاری تعاملی هستند، یعنی دارای رابط کاربری گرافیکی یا رابط کاربری هستند و کاربران می‌توانند داده‌ها را پرس و جو/تغییر/ورود کنند و به طور آنی نتایج را مشاهده کنند. آن‌ها همچنین می‌توانند گزارش‌ها را به‌طور آنی اجرا کنند. برخی از برنامه‌های تجاری در حالت دسته‌ای اجرا می‌شوند: آن‌ها برای اجرا بر اساس یک رویداد/زمان از پیش تعیین‌شده تنظیم شده‌اند و یک کاربر تجاری نیازی به آغاز یا نظارت بر آن‌ها ندارد.

برخی از برنامه‌های تجاری درون‌سازمانی ساخته شده‌اند و برخی از فروشندگان خریداری می‌شوند (محصولات نرم‌افزار آماده). این برنامه‌های تجاری بر روی رایانه‌های شخصی یا سرورهای بزرگ نصب می‌شوند. پیش از معرفی COBOL (یک کامپایلر جهانی) در سال ۱۹۶۵، مشاغل زبان ماشین منحصر به فرد خود را توسعه دادند. زبان RCA شامل ۱۲ موقعیت دستور بود. به عنوان مثال، برای خواندن یک رکورد در حافظه، دو رقم اول کد دستور (عمل) خواهد بود. چهار موقعیت بعدی دستور (یک آدرس 'A') محل دقیق سمت چپ حافظه است که می‌خواهید کاراکتر قابل خواندن در آنجا قرار گیرد. چهار موقعیت (یک آدرس 'B') از دستور محل دقیق سمت راست حافظه را که می‌خواهید آخرین کاراکتر رکورد در آن قرار گیرد، یادداشت می‌کند. یک آدرس 'B' دو رقمی همچنین به تغییر هر دستور اجازه می‌دهد. کدهای دستوری و نشانه‌گذاری‌های حافظه استفاده از ۸ یا ۹ را مستثنی کردند. اولین برنامه تجاری RCA در سال ۱۹۶۲ بر روی یک RCA 301 با ظرفیت ۴ کیلوبایت پیاده‌سازی شد. RCA 301، mid-frame 501 و large frame 601 بازاریابی خود را در اوایل دهه ۱۹۶۰ آغاز کردند.

انواع مختلفی از کاربران در محیط تجاری وجود دارند و می‌توان آن‌ها را با استفاده از یک ماتریس کوچک، متوسط و بزرگ دسته‌بندی کرد:

بازار کسب‌وکارهای کوچک معمولاً شامل نرم‌افزارهای حسابداری خانگی و مجموعه‌های اداری مانند LibreOffice، Microsoft Office یا Google Workspace (که قبلاً G Suite و Google Apps for Work نامیده می‌شد) است.

شرکت‌های متوسط، یا شرکت‌های کوچک و متوسط (SME)، دارای مجموعه‌ وسیع‌تری از برنامه‌های نرم‌افزاری هستند که شامل حسابداری، نرم‌افزارهای گروهی، مدیریت ارتباط با مشتری، سیستم‌های مدیریت منابع انسانی، مدیریت روابط برون‌سپاری، نرم‌افزار ایجاد وام، نرم‌افزار سبد خرید، نرم‌افزار خدمات میدانی و سایر برنامه‌های افزایش‌دهنده بهره‌وری می‌شود.

آخرین بخش شامل برنامه‌های نرم‌افزاری در سطح سازمانی است، مانند آن‌هایی که در زمینه‌های برنامه‌ریزی منابع سازمانی، مدیریت محتوا سازمانی (ECM)، مدیریت فرآیندهای تجاری (BPM) و مدیریت چرخه عمر محصول قرار دارند. این برنامه‌ها دارای دامنه وسیعی هستند و معمولاً با ماژول‌هایی ارائه می‌شوند که یا توابع بومی را اضافه می‌کنند یا کارکرد برنامه‌های کامپیوتری شخص ثالث را ادغام می‌کنند.

فن‌آوری‌هایی که قبلاً فقط در برنامه‌های نرم‌افزاری همتا به همتا، مانند Kazaa و Napster وجود داشتند، در حال حاضر در برنامه‌های تجاری شروع به ظهور کرده‌اند.